Περί πυρκαγιών

Τον περασμένο μήνα οι πυρκαγιές κατέκαψαν την χώρα. Εκείνο το Σαββατοκύριακο όλοι οι δρόμοι ήταν έρημοι. Αντικρίζαμε μια πόλη χωρίς κατοίκους. Όλοι μας κολλημένοι μπροστά στις τηλεοράσεις εν μέσω φαγητού, μπύρας και διαφημίσεων, απολαμβάναμε έναν ακόμη αγώνα. Στο γήπεδο η ανθρώπινη εθνική ομάδα να χάνει, αντιμέτωπη με τον πόνο, τον θάνατο και την αγωνία. Στην κερκίδα όλοι εμείς, να φωνάζουμε και να ρίχνουμε ευθύνες για το ποιος φταίει και η ομάδα μας δεν “τραβάει” και δεν κερδίζει, στο καυτό κυριολεκτικά, ματς…( τον εαυτό μου δεν τον βγάζω απ΄ έξω). Εφ όσον λοιπόν και εγώ ανήκω στους ίδιους “φίλαθλους” οπαδούς , και βλέποντας αρκετή τηλεόραση όλες αυτές τα μέρες , κατέληξα στα εξής : Για τις πυρκαγιές φταίνε οι Αμερικάνοι, οι Αλβανοί, οι Τούρκοι, οι Εβραίοι, οι οικοπεδοφάγοι, οι εργολάβοι, οι εξωγήινοι, ανώτερες δυνάμεις, ξένοι πράκτορες, πυρομανείς, τρελοί, πιτσιρικάδες, πασοκτζήδες, η πυροσβεστική, ο καύσωνας, η αύξηση της θερμοκρασίας, η ανομβρία, οι οξυγονοκολλητές, η γιαγιά με τα κόλλυβα ... Αν ξέχασα κάτι συμπληρώστετο. Εμείς ποτέ δεν φταίμε. Πάντα κάποιος άλλος πρέπει να φταίει. Δεν φταίω εγώ Κύριε η Εύα, ούτε εγώ Κύριε ο όφις… Το μόνο όμως που πραγματικά φταίει για όλα αυτά, είναι η αμαρτωλότητα μας και τίποτε άλλο. Όχι η αμαρτωλότητα των άλλων, αλλά η δική μας, η ατομική μας αμαρτωλότητα. Ας κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και ας κλείσουμε τις τηλεοράσεις. Η φωτιά κατακαίει και μαυρίζει πρώτα την δική μας ψυχή, και μετά βγαίνει προς τα έξω. Είμαι εγώ ο αμαρτωλός και γι αυτό καίγεται ο κόσμος… α Σ. Σ.