Αμαρτωλών σωτηρία

Εάν εξουσιάσεις όλον τον κόσμον ώ άνθρωπε, και να είχες υπέρ τον Σολομώντα σοφίαν και σύνεσιν, υπέρ τον Σαμψών και τον Ηρακλέα ανδρείαν και δύναμιν, εάν ήσουν πλουσιότερος από τον Μίδαν και Πρίαμον και ωραιότερος του Ναρκίσσου και απλώς να υπερβαίνεις πάντας τους ανθρώπους εις όλα τα σωματικά χαρίσματα, και η αθλία σου ψυχήν να κολασθεί τι το όφελος; Πόσον διάφορον λαμβάνεις εις τον άλλον κόσμον δια τά άνωθεν αξιώματα; Καν τίποτες. Αλλά γυμνός και τετραχηλισμένος, καθώς εγεννήθης από την γην, πάλιν εις αυτήν πορεύεσαι. Να ευρίσκεσαι εις πολλήν απορίαν. Και αυτός ο πλούτος όπου έχεις εδώ και πάσα απόλαυσις, να σου φαίνεται εκεί ωσεί όνειρον, όπου θεωρείς την νύκτα, ότι πως είσαι εις τόπον ωραίον και πανευφρόσυνον, απολαμβάνων αγαθά πάμπολλα και το πρωΐ ευρίσκεσαι λανθασμένος. Ναι αψευδέστατα, έως όπου ευρίσκεσαι εις την νύκτα της εσκοτισμένης ταύτης ζωής, σου φαίνεται πως απολαμβάνεις την δυστυχή ευτυχίαν και πικράν γλυκύτητα των απατηλών ονείρων, και δολερών τούτων φαντασμάτων. Αμή όταν αποθάνεις αισθητώς και φωτισθείς τους οφθαλμούς νοητώς, τότε να γνωρίσεις την αλήθειαν, να οδύρεσαι ανωφέλευτα, πως επροτίμησες την ζωήν την πρόσκαιρον και ανύπαρκτον και δι αυτήν υστερήθης της αιωνίου μακαριότητος. Εάν ούν κέρδος τι δεν λαμβάνεις από όλα ταύτα τα πράγματα, διατί να κοπιάζεις εις μάτην και να βασανίζεσαι άκαιρα; Ζήτησον επιμελώς και πόθησον την της ψυχής σωτηρίαν, όπου είναι περισσότερον όφελος, παρά να κερδίσεις όλον τον κόσμον, καθώς είπεν ο Κύριος. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδίσει και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού. Κάμε γουν τρόπον να υποτάξεις το χείρον τω κρείττονι, ήγουν η σάρξ ως δούλη να κάμνει της ψυχής τα θελήματα.