Για το ότι δεν πρέπει να μεριμνάμε για τα βιοτικά.

Από το βιβλίο «Αντιόχου μοναχού άπαντα τα έργα» των εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς»

Η μέριμνα για τα βιοτικά πράγματα είναι δείγμα απίστου και μικρόψυχου ανθρώπου. Γιατί δεν ελπίζομε πια στον Θεό που μεριμνά για μας, αλλά στον εαυτό μας, και μεριμνάμε για μας. Εάν δηλαδή τα ορατά αγαθά, τα οποία μας παρέχει ο αγαθός Θεός, δεν τα εμπιστευόμαστε σ’ αυτόν, για τα μη ορατά, τα οποία μας υποσχέθηκε, πως θα τα εμπιστευθούμε σ’ αυτόν; Δεν πρέπει αυτά να μας κυριεύουν έτσι, αλλά μάλλον να ζητούμε τη βασιλεία αυτού, και όλα αυτά θα μας δοθούν επιπρόσθετα, σύμφωνα με το λόγο του. Ωφελιμότερο μας είναι να περιφρονούμε εκείνα που δεν είναι δικά μας, και να ποθούμε τα δικά μας, εννοώ την αφθαρσία και την αθανασία. Γιατί, όταν γίνομε άφθαρτοι και αθάνατοι, καταπλημμυριζόμαστε από την ορατή θεοφάνεια αυτού με τις ιερότατες θεωρίες, που μας περιβάλλουν με λαμπρότητα με τις φωτεινότατες ακτινοβολίες τους , όπως τους μαθητές κατ’ εκείνη τη θειότατη μεταμόρφωση του Σωτήρα, και παράλληλα μετέχομε με τον απαθή και άϋλο νου της νοητής αυτού φωτοδοσίας και της πάνω από το νου ενώσεως, μέσα στις άγνωστες και μακάριες πνευματικές επιδράσεις των περίλαμπρων ακτινών κατά μία θειότερη μίμηση των επουρανίων νόων (πνευμάτων)· γιατί, όπως είπε ο θείος λόγος, «θα γίνομε ισάγγελοι και υιοί του Θεού, εφόσον είμαστε υιοί της αναστάσεως» (Λουκά 20,36).

Σωστά λοιπόν ο Εκκλησιαστής διακηρύττει και λέγει· «Είναι γλυκός ο ύπνος του δούλου, είτε λίγο φάγει είτε πολύ» (Εκκλ. 5,11). Και προσθέτει· «Υπάρχει μια αρρώστια που είδα κάτω από τον ήλιο, πλούτος που φυλάσσεται και που προξενεί κακά σε εκείνον που τον φυλάσσει, και θα χαθεί ο πλούτος εκείνος μέσα σε μια κακή ώρα, και όλες οι ημέρες του πλουσίου θα είναι βυθισμένες μέσα στο σκοτάδι, το πένθος, τον μεγάλο θυμό και τις αρρώστιες, και όλος ο μόχθος του διασκορπίσθηκε από τον άνεμο. Γιατί, όπως ήρθε γυμνός στον κόσμο, έτσι και θα φύγει. Πολλές φορές όμως δεν θα του επιτρέψει ο Θεός να φάγει από αυτόν, αλλά ο ξένος θα τον φάγει. Γιατί ο φτωχός γνωρίζει πώς να βαδίζει το δρόμο της ζωής του» (Εκκλ. 5,12-16 6,2,8). Και άλλος· «Μη μεριμνήσεις για την αυριανή μέρα· γιατί δεν γνωρίζεις τι θα φέρει η αυριανή μέρα» (Παρ. 3,28). Και πάλι· «Μη καυχιέσαι λοιπόν για την αυριανή μέρα. Καθόσον δεν γνωρίζεις τι θα σου φέρει» (Παρ. 27,1). «Γιατί θα περάσει η ζωή μας σαν τα ίχνη της νεφέλης· και πράγματι σαν σκιά περνάει η ζωή μας, και δεν υπάρχει επιστροφή του ανθρώπου από τον θάνατο» (Σ. Σολ. 2,4-5). Και ο Δαβίδ· «Ανάθεσε στον Κύριο τη μεριμνά σου, και αυτός θα σε διαθρέψει. Γιατί δεν είδα ενάρετο να έχει εγκαταλειφθεί από τον Θεό, ούτε οι απόγονοί του να ζητούν ψωμί. Δεν θα καταντροπιαστούν σε καιρούς δύσκολους, και σε μέρες πείνας θα χορτάσουν» (Ψαλμ. 54,23). «Θα υπερευλογήσω τα προς διατροφή θηράματα της, και τους φτωχούς της θα τους χορτάσω ψωμί» (Ψαλμ. 131,15). Και ο Πέτρος· «Όλη τη μεριμνά σας αναθέσατε την σ’ αυτόν, γιατί αυτός φροντίζει για σας» (Α΄ Πετρ. 5,7). Όμοια και ο Παύλος λέγει· «Ο Κύριος βρίσκεται κοντά· μη μεριμνάτε για τίποτε, αλλά για το κάθε τι ας γίνονται τα αιτήματά σας γνωστά στον Θεό με την προσευχή και την παράκλησή σας, συνοδευόμενα από ευχαριστία» (Φιλ. 4,5-6). Και πάλι· «Ο Θεός έχει τη δύναμη κάθε δώρο του να σας το δώσει με υπεραφθονία, ώστε, έχοντας πάντοτε αυτάρκεια στο κάθε τι, να προσφέρετε με υπεραφθονία για κάθε καλό έργο» (Β΄ Κορ. 9,8). Και ο Κύριος· «Μη μεριμνήσετε για τη ζωή σας, τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα φορέσετε· γιατί γνωρίζει ο πατέρας σας ο ουράνιος, ότι τα έχετε ανάγκη όλα αυτά. Ζητείτε πρώτα τη βασιλεία των ουρανών, και όλα αυτά θα σας δοθούν ως επιπρόσθετα» (Λουκά 12,30-31). Σ’ αυτόν πρέπει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.