Για την Κυρία Θεοτόκο.

Από το βιβλίο «Αγιορείτικες κουβέντες» 

                των εκδόσεων «Άθως»

 

- Γέροντα ύστερα από τόσες δεκαετίες άσκησης ποιο είναι το συμπέρασμα της ζωής σας; Ποιο το απόσταγμα από ότι βιώσατε ως ορθόδοξος μοναχός τόσα χρόνια;

- Να αγαπήσουμε την Παναγία! Διότι μέσα στη γλυκιά αγάπη της Θεοτόκου βρίσκονται όλα τα αγαθά και οι ευλογίες αυτής της ζωής και της αιωνίου.

*

Ρώτησε ένας μοναχός κάποτε δυό προσκυνητές: 

-Προσεύχεστε με τους χαιρετισμούς της Θεοτόκου ή τεμπελιάζετε;

- Προσπαθούμε αλλά όχι κάθε ημέρα.

- Γιατί, τόσο δύσκολο είναι; Αμπέλι θα σκάψετε; Μας χαρίζει ο Θεός κάθε ημέρα, που ζούμε, εκατόν σαράντα τέσσερα δεκάλεπτα της ώρας. Έ, ένα δεκάλεπτο δεν μπορείτε να το αφιερώσετε στην Παναγία μας; Έχει υποσχεθεί η Θεοτόκος: «Όποιος με χαιρετάει καθημερινά, και εγώ εξίσου και όχι μόνον θα τον φυλάγω και θα τον σκεπάζω στη ζωή αυτή, αλλά και, όταν έρθει η στιγμή του θανάτου του, θα είμαι συνοδοιπόρος του και προστάτης στο αιώνιο ταξίδι υπερασπίζοντάς τον στο Κριτήριο του Υιού μου».

- Πράγματι, έχετε δίκαιο, γνωρίζω ανθρώπους που, μόλις άρχισαν αυτή την καλή συνήθεια, άλλαξαν ριζικά ζωή, έφυγε από πάνω τους το άγχος, η απελπισία, η κατάθλιψη, η αγωνία και η αβεβαιότητα και τώρα έγιναν άλλοι άνθρωποι. Κάποιοι, μάλιστα, τους έχουν μάθει και απ’ έξω και τους λένε ψιθυριστά σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.

- Τα βλέπετε; Γι’ αυτό και τώρα θα σας διηγηθώ μια ωφελιμότατη ιστορία, που διάβασα σε ένα παλιό βιβλίο, όπου μιλά για την πανίσχυρη αξία των Χαιρετισμών στην Παναγία μητέρα μας.

«Ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιωάννης ενικήθη και έγινε κλέπτης και καπετάνιος εις εκατόν κλέπτας· αλλά είχε πολλήν ευλάβειαν εις την Θεοτόκον και κάθε πρωί και εσπέρας έλεγε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Θέλων ο πανάγαθος Θεός να τον σώσει διά την ευλάβειαν, όπου είχε εις την Θεοτόκον, έστειλεν ένα άγιον ασκητήν, τον οποίον άμα είδον οι κλέπται τον έπιασαν. Τους λέγει ο ασκητής:

- Σας παρακαλώ να με υπάγετε εις τον καπετάνιον σας , διότι έχω να σας ειπώ λόγον διά το καλόν σας.

Τον υπήγαν εις τον καπετάνιον και του λέγει:

- Κράξε μου όλα τα παλληκάρια να έλθουν να σας ειπώ ένα λόγον.

Τους κράζει ο καπετάνιος και ήλθαν.

Λέγει ο ασκητής;

- Δεν έχεις άλλον;

- Έχω, λέγει, έναν μάγειρον.

Λέγει του ο ασκητής :

Κράξε τον να έλθει.

Και άμα ήλθε, δεν ηδύνατο να ιδή τον ασκητήν ο μάγειρος, αλλά εγύριζε το προσωπόν του εις άλλο μέρος. Τότε λέγει ο ασκητής εις τον μάγειρον:

- Εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σε προστάζω να με ειπής ποιος είσαι και τις σε έστειλε και τι κάμνεις εδώ που κάθεσαι;

Απεκρίθη ο μάγειρος και λέγει:

- Εγώ είμαι ψεύστης και πάντοτε το ψεύδος λαλώ· αλλά τώρα, επειδή με έδεσες με το όνομα του Χριστού, δεν ημπορώ παρά να ειπώ την αλήθειαν. Εγώ, λοιπόν, είμαι ο διάβολος, και με έστειλεν ο μεγαλύτερός μου να δουλεύω τούτον τον καπετάνιον και να τον φυλάγω να τον εύρω καμμίαν ημέραν, όπου να μη διαβάζει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, να τον βάλω εις την κόλασιν. Και έχω τώρα δεκατέσσερους χρόνους όπου τον φυλάγω και δεν εύρον καμμίαν ημέραν οπού να μη διαβάζει το Άγγελος πρωτοστάτης.

 Τότε του λέγει ο ασκητής:

- Σε προστάζω εις το όνομα της Αγίας Τριάδος να γίνεις άφαντος και πλέον να μην πειράξεις τους χριστιανούς.

Και ευθύς έγινεν άφαντος ο διάβολος ωσάν καπνός».

*

Είπε μοναχός: «Λατρεύω» δεν σημαίνει μόνο ότι αγαπώ υπερβολικά, αλλά και υπηρετώ. Να σας αξιώσει, λοιπόν ο καλός Θεός να γίνετε λατρευτές της Θεοτόκου κάνοντας παράλληλα και καθημερινή λάτρα, δηλαδή την «καθαριότητα» στην ψυχή σας.

*

Έλεγε ένας μοναχός: «Τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων λόγους και βιβλία να γράψεις για την Παναγία μας, δεν θα μπορέσεις ούτε στο ελάχιστο να φθάσεις και να κατανοήσεις την αιώνια δόξα της και το υπερουράνιο μεγαλείο της».

*

- Μιλήστε μας, Γέροντα, για τη Φοβερά Προστασία της Παναγίας μας.

- Όσο και να το παίζουμε αδιάφοροι προς τα θρησκευτικά θέματα, όταν απειλούμαστε από έναν κίνδυνο ή από έναν σεισμό ή οτιδήποτε άλλο, φωνάζουμε αμέσως: «Παναγία μου». Δεν λέμε ούτε «Πρωθυπουργέ, σώσε με» ούτε «Ολυμπιακέ, σώσε με»! Να, λοιπόν, που η Παναγία μας έχει ουσιαστικά την πρώτιστη, μοναδική και μητρική της θέση μέσα στην καρδιά μας.

*

Είπε μοναχός: «Μέσα από τον Χριστό βλέπεις την Παναγία. Και μέσα από την Παναγία βλέπεις τον Χριστό».

*

Η τιμή προς την Παναγία μας σώζει. Ο Κύριος χαίρεται, όταν τιμάμε την Μητέρα Του. Όποιος τιμά την Παναγία που θήλασε τον Κύριο του Σύμπαντος, τιμά ουσιαστικά τον ίδιο τον Θεό.

*

Έλεγε ένας μοναχός: Όπως δίδασκε ο άγιος Σεραφείμ από τη Βίριτσα: «Πρέπει να αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά την Παναγία και σε όλη σου τη ζωή να απευθύνεσαι και να ελπίζεις μονάχα σε αυτήν. Μόνον αυτή είναι η πραγματική σου μητέρα, διότι κανείς δεν πρόκειται να σε αγαπήσει ποτέ, όσο σε αγαπάει εκείνη, που έχει υιοθετήσει όλο το ανθρώπινο γένος»

*

Κατά την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, τον Δεκαπενταύγουστο, όλος ο Άθωνας φλέγεται από τον θεομητορικό πόθο και με χαρμόσυνες εκδηλώσεις τιμάται ως καθαροτέρα ακόμη και από αυτά τα αγγελικά τάγματα η Πανάχραντος Θεοτόκος. Τούτη την ημέρα την έχουνε στο Άγιον Όρος ως «εθνική εορτή» και όλες οι εικόνες της Παναγίας εορτάζουν με αναστάσιμη χάρη και χαρά και ανάμεσα στις άλλες μονές, εις την Ιεράν Μονήν των Ιβήρων έχουν ως κλέος και σκέπη την Παναγία την Πορταΐτισσα, τη μόνην κηδεμονίαν και θυρωρόν και του Όρους την εύφορον.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, εκείνη την αγία ημέρα να μην εμφανιστεί η θεοδόξαστη Παναγία μας σε κάποιον προσκυνητή γεμίζοντας τον από άρρητη χαρά προς στηριγμόν και παρηγορίαν και των λοιπών ευλαβών προσκυνητών και πιστών. Για παράδειγμα τον Δεκαπενταύγουστο του έτους 2014 ένα μικρό παιδί οκτώ ετών από το Αγρίνιο μαζί με τον πατέρα του και τον παππού του επισκέφτηκαν την Πορταΐτισσα. Τούτο το παιδάκι ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως αξιώθηκε να δει την ίδια την Θεοτόκο ντυμένη ως μοναχή, η οποία αναβαστώντας μια άσπρη λαμπάδα στεκόταν πίσω από την εικόνα της. Το παιδί εντυπωσιάστηκε από την γλυκύτητα της μορφής της και το ανέφερε αμέσως με απορία στον παππού του. Αλλά και κατά τη διάρκεια της Θ΄Ωδής, που είναι αφιερωμένη σε εκείνην, την αντίκρυσε και πάλι να θυμιάζει τον ναό, τους μοναχούς και τους προσκυνητές της μονής. Χαῖρε, τοῦ Ἄθω ἡ εὐκοσμία χαῖρε, Σῶν δούλων ἡ προστασία.

*

Η Παναγία μας είναι το άνθος εκείνο, όπου έλαβε τη λάσπη της πίκρας και της λύπης και τη μετέπλασε στο άνθος και στο άρωμα της χαράς.

*

Έλεγε ένας μοναχός: «Κάθε μητέρα πάνω στην Γη είναι και μια μικρή Παναγίτσα».

*

Η γλυκύτατη Παναγία μας με τη διακονία της στη Θεία Οικονομία ευεργέτησε ολόκληρη τη δημιουργία. Ο ουρανός και η Γη, οι άνθρωποι και οι άγγελοι δέχτηκαν τη θεομητορική ευλογία. Δια της Παρθένου ανέτειλε και για τους αγγέλους επίσης το Φως της Δικαιοσύνης, τους δόθηκε η δυνατότητα να γίνουν σοφότεροι γνωρίζοντας καλύτερα την αγαθότητα και τη σοφία του Θεού δια της Ενανθρωπίσεως του Υιού Του. Με τον τρόπο αυτό δημιούργησε η Θεοτόκος καινούργιο ουρανό και καινούργια Γη ή μάλλον έγινε αυτή η ίδια η καινή Γη και ο καινός ουρανός εισάγουσα Χριστόν εις την οικουμένη. Και αυτό διότι, πρώτον, μόνο η Παρθένος Μαριάμ χώρεσε εντός της «Ον τα μεγέθη των ουρανών χωρήσαι ου δύνανται» και, δεύτερον, για την καθαρότητά της. Η Παναγία μας είναι το σύνορο μεταξύ κτιστού και ακτίστου. Μετέδωσε στον Χριστό τα δικά της, γι αυτό και ο Χριστός της μετέδωσε τα δικά Του. Τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα ἀπὸ τῆς ἐρήμου ὡς στελέχη καπνοῦ τεθυμιαμένη; (…) Τίς αὕτη ἡ ἐκκύπτουσα ὡσεὶ ὄρθρος καλὴ ὡς σελήνη ἐκλεκτὴ ὡς ὁ ἥλιος; (…) Τίς αὕτη ἡ ἀναβαίνουσα λελευκανθισμένη: (Άσμα Ασμάτων).

*

-Γέροντα, σε ποια κατηγορία των Αγίων να κατατάξουμε την Θεοτόκο;

-Η Παναγία μας μετέχει όλων των χαρισμάτων των Αγίων και ως εκ τούτου ανήκει σε όλες τις κατηγορίες: Είναι έγκλειστος οσία, όταν μένει στο Άδυτο του Ναού, είναι προφήτις και απόστολος, όταν λέει Ιδού η Δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου,  είναι η πρώτη ανάργυρος θεραπεύτρια, είναι τελεία Παρθένος και τελεία Μητέρα, δεόμενη και προσευχομένη για όλους μας εις τον αιώνα.

Μόνο ιερωσύνη δεν έχει και τούτο διότι ιερούργησε το μυστήριον της Θείας Οικονομίας αποκλειστικά και μόνον μέσα από τη θυσία της αφάνειας και της σιωπής της. Δεν εχειροτονήθη η Παναγία μας ιέρεια δια να ιερουργεί σε κάποια Αγία Τράπεζα, αφού η ίδια έγινε η αιώνια Αγία Τράπεζα του σαρκωθέντος Θεού.

Αν, λοιπόν, θέλουν σήμερα κάποιες γυναίκες την ιερωσύνη, ας αναλογισθούν πως ούτε αυτή η Υπεραγία Θεοτόκος δεν την έλαβε. Ας ιερουργούν και αυτές το μυστήριον του ουρανού διαμέσου της αγάπης, της προσφοράς και της μητρότητας εντός της αιώνιας και αθόρυβης δόξας της σιωπής και της ταπείνωσης. Και οι γυναίκες ακόμη, που δεν είναι φυσικές μητέρες, αλλά και όλοι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες μπορούμε και πρέπει να έχουμε σαν πρότυπό μας την Κυρία Θεοτόκο και να γίνουμε όλοι με τη στάση μας «μητέρες»  για τον Κόσμο με παράδειγμά μας τη θυσία και την αγάπη εκείνης.

*

Τα πάντα οικονομεί η καλή μας Παναγία, όταν σε Εκείνην καθημερινά ακουμπάμε.

*

Είπε μοναχός: «Λέγοντας  συνέχεια το  Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε είναι σαν να καις εκείνη τη στιγμή ένα ακοίμητο καντήλι στην Παναγία μας».

*

Είπε γέροντας: «Ξέρετε τι σημαίνει το «ίνα»; Αυτό το «ίνα» είναι σύνδεσμος του σκοπού, που σημαίνει στη νεοελληνική «για να». Στο τροπάριο Τη υπερμάχω, αφού γίνεται αναφορά σε πολλά, στο τέλος καταλήγει στο «ίνα». Ποιος είναι, δηλαδή, ο σκοπός όλης της ανθρώπινης και συμπαντικής Ιστορίας, όλου του χρόνου και του χώρου; Είναι το ίνα κράζω σοι, χαίρε, νύμφη ανύμφευτε! Δηλαδή η δόξα της Θεοτόκου, για την οποία εκτίσθησαν τα σύμπαντα. Τα σύμπαντα εκτίσθησαν για την Θεοτόκο και η Θεοτόκος για τον Χριστό».

*

Το περιβόλι για το δέντρο και το δέντρο για τον καρπό: τα πάντα για την Παναγία και η Παναγία για τον Χριστό.

*

Υπήρχε ένας άνθρωπος, που υμνούσε συνεχώς και ακαταπαύστως την Παναγία λέγοντας Χαίρε Μαρία! Του είχαν μάλιστα βγάλει στο χωριό και παρατσούκλι: ο Χαιρεμαρίας! «Να, περνάει ο Χαιρεμαρίας», έλεγαν. Όταν πέθανε, φύτρωσε στον τάφο του ένας ωραίος κρίνος και ψάχνοντας να ανακαλύψουν τη ρίζα του βρήκαν την καρδιά του Χαιρεμαρία, μέσα στην οποία είχε χαραχτεί με χρυσά γράμματα το Χαίρε, Μαρία.

*

Είπε μοναχός: «Μακάριοι οι ακούοντες και πράττοντες. Η μεν Μάρθα εφύλασσε τον λόγον του Θεού ασκώντας την αγάπη και την φιλοξενία, η δε Μαρία ήκουε τον Λόγο του Θεού. Ενώ η Παναγία έκαμε το τέλειο πραγματοποιώντας και τα δύο, και άκουγε τον λόγο και τον έπραττε συνάμα.

*

Είπε ένας Γέροντας: «Να λες αυτήν τη μικρή προσευχή στη γλυκυτάτη Παναγία μας: «Μητέρα μου τακτοποίησέ με με τέτοιον τρόπο ώστε όλη η αγάπη, η ψυχή και η ζωή μου να είναι δοσμένη στον Υιό σου και σε εσένα».