...Πῶς νὰ χαρῶμεν καὶ νὰ εὐφρανθῶμεν εἰς τὸν καιρὸν ὅπου τὸ αἷμα τῶν ἀδελφῶν μας χύνεται ποταμηδόν; Ἡμεῖς κατὰ πάντα ὠμοιωθῆμεν μὲ τοὺς ἀγνώμονας καὶ ἀχαρίστους Ἰουδαίους. Διὰ τὰς ἁμαρτίας των ἐκεῖνοι ἔχασαν τὴν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ. Κατεσφάγησαν ὑπὸ τῶν Ρωμαϊκῶν στρατευμάτων, ἐξανδραποδίσθησαν, ἐξουδενώθη-σαν, ἐξευτελίσθησαν. Διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ ἡμεῖς ἐχάσαμεν τὴν Κωνσταντινούπολιν, κατεσφάγημεν, ἐξανδραποδίσθημεν, ἐξευτελίσθημεν καὶ ἐξουδενώθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὑπὸ βαρβάρων Ἀγαρηνῶν.
Ἔλαβον οἱ Ἰουδαῖοι ἐπαγγελίας νὰ εἰσέλθουν μετὰ τὴν φυγὴν τῆς Αἰγύπτου εἰς τὴν γῆν Χαναάν, τὴν γῆν ρέουσαν μέλι καὶ γάλα, καὶ ἀντὶ νὰ εἰσέλθουν μετὰ 40 ἡμέρας, ἔφθασαν μετὰ 40 ἔτη ἀφίσαντες τὰ κόκαλά αὐτῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἐλάβομεν καὶ ἡμεῖς ἐπαγγελίας νὰ ἐπανακτήσωμεν τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ τὴν ἁγίαν Σοφίαν, ἀλλ’ ἡ ἁμαρτία, ἡ ἀπιστία πρὸς τὸν Θεὸν δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ εἰσέλθωμεν. Δυστυχῶς Ἕλληνες Ρωμαῖοι ἡμεῖς, διὰ τὰς ἁμαρτίας μας ἐγκαταλειφθέντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, δικαίως ὑπεδουλώθημεν εἰς τοὺς βαρβάρους Ἀγαρηνούς. Ἐταπεινώθημεν, ἐσμικρύνθημεν καὶ ἐξουδενώθημεν ὑπὲρ πάντα τὰ ἔθνη.
Ἡμεῖς ἐλάβομεν ἐπαγγελίας, ὅτι μὲ χρόνους καὶ καιροὺς πάλιν θὰ ἐπανακτήσωμεν τὰ μέρη τὰ ὁποῖα κατέλαβαν οἱ Ἀγαρηνοί. Καὶ θὰ τὰ εἴχομεν λάβει πρὸ πολλῶν ἐτῶν καὶ δὲν θὰ εἶχε μείνει Τοῦρκος εἰς Ἑλληνικὴν γῆν. Τὸ αἴτιον εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν Πόλιν καὶ τὴν ἁγίαν Σοφίαν, ὅπως δὲν ἄφηνε τοὺς ἀχαρίστους Ἰουδαίους νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν γῆν τῆς Ἐπαγγελίας. Τότε μόνον νὰ ἐλπίσωμεν, ὅτι θὰ νικήσωμεν, ὅταν ἀφήσωμεν τὴν ἁμαρτίαν, τὸν φθόνον, τὴν μνησικακίαν καὶ τὴν διαίρεσιν τοῦ Ἔθνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου