Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

ΨΑΛΜΟΣ ΡΒ΄ (102)


Σε απόδοση από τον Φώτη Κόντογλου

Δόξαζε, ψυχή μου, τον  Κύριο,
κι όλα τα σπλάχνα μου τ’ όνομά του τ’ άγιο·
δόξαζε, ψυχή μου, τον Κύριο,
και μη ξεχνάς όλα τα αγαθά που σου έδωσε·
κείνον που σχωρνά όλες τις αμαρτίες σου,
κείνον που γιατρεύει όλες τις αρρώστειες σου,
κείνον που γλυτώνει απ΄ το χαμό τη ζωή σου,
κείνον που σε σπλαχνίζεται και σε πονά,
κείνον που γιομίζει με αγαθά την επιθυμία σου,
θέλει να ξαναγεννηθεί η νιότη σου όπως του αϊτού·
ο Κύριος ελεεί του δίκιους, και προστατεύει τους αδικημένους.
Φανέρωσε το δρόμο του στο Μωϋσή,
στα παιδιά του Ισραήλ τα θελήματά του·
ο Κύριος είναι ψυχόπονος και σπλαχνικός,
μακρόθυμος και πολυέλεος,
δεν θα θυμώσει ως το τέλος, μήτε θα οργιστεί ποτές·
δε μας παίδεψε κατά τα έργα μας,
μήτε κατά τις αμαρτίες μας μας πλήρωσε·
γιατί, όσο είναι το ύψος του ουρανού από τη γής,
έτσι απέραντη είναι η σπλαχνιά του για κείνους πόχουν το φόβο του·
όσο απέχει η ανατολή του ήλιου από το βασίλεμα,
τόσο ξεμάκρυνε από τις αμαρτίες μας·
όπως σπλαχνίζεται ο πατέρας τους γυιούς του,
σπλαχνίστηκε ο Κύριος κείνους πόχου το φόβο του,
γιατί ξέρει το τίποτα μας,
θυμήθηκε πως είμαστε χώμα και γής.
Ο άνθρωπος, σαν το χορτάρι είναι οι μέρες του·
σαν το λουλούδι του αγρού, έτσι θάν ανθίσει·
γιατί πέρασε από μέσα του πνοή και θα σβήσει,
και δεν θα ξέρει πια τον τόπο που ΄χε σταθεί·
μα το έλεος του Κυρίου από τον αιώνα και έως τον αιώνα απάνου σ’ όσους έχουνε το φόβο του·
και η δικαιοσύνη του απάνου σ’ εγγόνια εγγονών·
απάνου σ’ όσους φυλάνε τη διαθήκη του,
και σ’ όσους θυμούνται και κάνουν τις παραγγελιές του.
Ο Κύριος ετοίμασε στον ουρανό το θρόνο του,
κι η βασιλεία του απλώνει απάνου σ’ όλα τα πάντα.
Δοξολογάτε τον Κύριο όλοι οι αγγέλοι του,
δυνατοί είναι εκείνοι που ακούν και κάνουν το θέλημα του.
Δοξολογάτε τον Κύριο όλα τα φουσάτα του,
λειτουργοί είναι εκείνοι που κάνουνε τα θελήματά του.
Δοξολογάτε τον Κύριο όλα τα έργα του
σε κάθε τόπο που ΄ναι κείνος βασιλιάς.
Δόξαζε ψυχή μου τον Κύριο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: