Από το βιβλίο «Αντιόχου μοναχού άπαντα τα έργα»
των εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς»
Το να πάσχουμε και να υποφέρουμε ο ένας για τον άλλο και να αλληλοβοηθούμαστε και να κοπιάζουμε μαζί με τους άλλους, είναι πράγμα ευάρεστο στον Θεό. Καθόσον χρωστούμε να το κάνουμε αυτό σαν δούλοι και σύντροφοι και υπηρέτες του Θεού Λόγου, για να γίνουμε αρεστοί σε Εκείνον του οποίου γίναμε στρατιώτες, από τον οποίο θα λάβουμε και την ανταμοιβή. Ο άνθρωπος που συμπονεί για τον συνάνθρωπό του έχει ψυχή γεμάτη ευσπλαχνία. Και αυτός που έχει μια τέτοια ψυχή, θα αναβλύσει όλα τα καλά. Γιατί, αν έχει χρήματα, θα τα δωρίσει· αν δει κάποιον μέσα σε συμφορές, θα κλάψει· αν συναντήσει κάποιον δοκιμαζόμενο από θλίψεις, θα του απλώσει χέρι βοηθείας, και δεν θα παραλείψει τίποτε από αυτά που μπορεί να κάνει. Ας αγωνιστούμε λοιπόν, ώστε η πίστη μας και η αγάπη και η υπομονή να γίνουν για μας σαν περικεφαλαία και δόρυ και πανοπλία, δείχνοντας μακροθυμία μεταξύ μας και ζώντας με πραότητα, όπως και ο Θεός δείχνει προς εμάς. Ας μη παραβλέπουμε ταπεινό και με δάκρυα στα μάτια, για να μη παραβλεφθούν και τα δάκρυα της προσευχής μας. Και αν έχουμε κάποιο χάρισμα, ας μη κυριευθούμε από αλαζονεία, αλλά να δείξουμε συμπάθεια προς εκείνους που δεν έχουν, και να παραμείνει σε μας το χάρισμα μέχρι τέλους. Λέγει πραγματικά πρώτος ο συμπαθέστατος Ιώβ· «Εγώ έκλαψα για τον κάθε αδύνατο και στέναξα όταν είδα άνθρωπο μέσα σε ανάγκες» (Ιώβ 30,25) και· «Αν γύρισα τα μάτια μου αλλού όταν είδα γυμνό και δεν τον έντυσα» (Ιώβ 31,19) και· «Η πόρτα μου ήταν ανοιχτή στον καθένα που ερχόταν» (Ιώβ 31,32). Επίσης και ο Τωβίας λέγει· «Έκανα πολλές ελεημοσύνες. Και όταν έβλεπα πεθαμένους ριγμένους, τους μάζευα και τους έθαβα» (Τωβ. 1,17) . Ο προφήτης πάλι Ωσηέ λέγει· «Ας επιδιώξουμε να γνωρίσουμε τον Κύριο, γιατί αγάπη θέλει και όχι θυσία, και επίγνωση Θεού, και όχι ολοκαυτώματα» (Ωσηέ 6, 3,6). Και ο Μιχαίας· «Μήπως δεν σου έγινε γνωστό, άνθρωπέ μου, ότι το καλό ή το τι ζητεί ο Κύριος από σένα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά να εκτελείς τις εντολές του και να αγαπάς την ευσπλαχνία;» (Μιχ. 6,8). Λέγει επίσης και στη Σοφία· «Σώσε τους ανθρώπους που οδηγούνται στην εκτέλεση, και μη λυπηθείς να εξαγοράσεις ανθρώπους που πρόκειται να φονευθούν» (Παρμ. 24,11). Και ο Ιάκωβος· «Εάν αδελφός ή αδελφή είναι γυμνοί και στερούνται την καθημερινή τους τροφή, και πει κάποιος σ’ αυτούς, Πηγαίνετε στο καλό, βρείτε ζεστασιά και χορτάστε, και δεν τους δώσετε τα αναγκαία για το σώμα, ποια η ωφέλεια;» (Ιακ. 2, 15-16). Συμβουλεύει επίσης και ο Παύλος· «Ντυθείτε λοιπόν, σαν εκλεκτοί του Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, ευσπλαχνία, αγαθότητα, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία, και ανοχή ο ένας προς τον άλλο» (Κολ. 3,13). Λέγει επίσης και για τον εαυτό του· «Αλήθεια σας λέγω στο όνομα του Χριστού, δεν λέγω ψέματα, ότι υπάρχει λύπη μεγάλη και αδιάκοπος πόνος μέσα στην καρδιά μου· θα ευχόμουν πραγματικά εγώ ο ίδιος να είμαι ανάθεμα, μακριά από τον Χριστό, για χάρη των αδελφών μου, που είναι συγγενείς μου κατά σάρκα» (Ρωμ. 9, 1-3)· και ότι, «Αν πάσχει ένα μέλος, πάσχουν μαζί του όλα τα μέλη» (Α’ Κορ. 12,26). Και ο Πέτρος· «Και τέλος, να είσαστε όλοι της ίδιας γνώμης, γεμάτοι συμπόνια, αδελφική αγάπη, ευσπλαχνία και ταπεινοφροσύνη, χωρίς να ανταποδίδετε κακό αντί κακού, ή κατηγορία αντί κατηγορίας· αντίθετα να ευλογείτε ο ένας τον άλλον, γιατί σ’ αυτό έχετε κληθεί, για να κληρονομήσετε ευλογία» (Α’ Πέτρ. 3, 8-9). Ο εύσπλαχνος πάλι Κύριος, θέλοντας να μας αναδείξει υιούς του Πατέρα του, λέγει· «Να είστε γεμάτοι ευσπλαχνία, όπως ο πατέρας σας ο ουράνιος είναι εύσπλαχνος» (Λουκά 6,36). Σ’ αυτόν πρέπει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου