...Σήμερον καὶ οἱ δυνατοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ σαλευθήσονται. Ἂς μένωμεν στερεοὶ καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τὰς παραδόσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Πατέρων. Ἂς φυλάξωμεν ἀγάπην ὁλόψυχον πρὸς τὸν οὐράνιον μᾶς Πατέρα Θεόν, διὰ νὰ μᾶς φυλάξη καὶ ἐκεῖνος ἀπὸ τῆς ἐπερχομένης ὀργῆς καὶ θλίψεως· διότι φυλάσσει Κύριος πάντας τους ἀγαπῶντας Αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξωλοθρεύει. Ἂς ἔχωμεν δὲ καὶ ὑπομονὴν ἕως τέλους, διότι ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος σωθήσεται. Ἔχετε θάρρος, ἀνδρείαν καὶ ὑπομονήν...
***
...Εἰς τὴν Ἀθήναν ὑπάρχει καὶ πολλὴ δυσωδία ἀλλὰ καὶ πολλὴ εὐωδία. Μιμήσου τὴν μέλισσαν ἡ ὁποία διέρχεται πολλοὺς ἀκαθάρτους τόπους, ἀλλὰ δὲν κάθεται· τρέχει εἰς τὰ εὐώδη ἄνθη καὶ συλλέγει τὸ μέλι. Ἔτσι καὶ ἐσύ, θὰ συναντᾶς βρωμερούς, αἰσχρούς, ἀσεβεῖς, βλασφήμους, μὴ τοὺς συναναστρέφεσαι, διότι θὰ γίνεις ὅμοιος. Συναναστρέφου μὲ καλούς, χρηστούς, ἠθικούς, εὐσεβεῖς, θεοφοβούμενους ἀπὸ τοὺς ὁποίους πολλὰ ἔχεις νὰ ὠφεληθῇς. Οἱ κακοὶ πάντοτε πλεονάζουν, οἱ ἐνάρετοι εἶναι ὀλίγοι. Φρόντισε νὰ γίνεις ἀπὸ τοὺς ὀλίγους ἐκλεκτούς.
***
...Θέλω νὰ ἔχετε ἀγάπην ἀναμεταξύ σας, νὰ μὴν φιλονικῆτε καὶ θυμώνετε, διότι δοῦλον Θεοῦ οὐ δεῖ μάχεσθαι. Ἄλλωστε ἡ ἀγάπη πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει καὶ οὐδέποτε ἐκπίπτει. Ἐὰν πρὸς στιγμὴν φιλονικήσετε ἢ θυμώσετε νὰ λέγετε εἰς τὸν ἑαυτόν σας, τί θὰ κερδίσουμε μὲ τὸν θυμὸν καὶ τὴν φιλονικείαν, καὶ ἀμέσως νὰ εἰρηνεύετε. Ὅταν ὁ ἕνας θυμώνει νὰ μὴ θυμώνει καὶ ὁ ἄλλος, ἀλλὰ νὰ ταπεινώνεται νὰ ὑποχωρῇ, νὰ μὴ ὁμιλῇ, καὶ ἔτσι μὲ τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν πραότητα νὰ καθησυχάζη καὶ τὸν ἄλλον. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις, τὸ ἔλεος, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ εὐλογία νὰ εἶναι μαζί σας καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους...
***
...Πάντοτε πρέπει νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι, ἀλλ’ ὅσον ὅμως καὶ νὰ εἴμεθα δὲν ἠμποροῦμε, γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔχει πολλὰς ἀδυναμίας. Εἶναι καὶ ὁ ἐχθρὸς ὁ παμπόνηρος καὶ δὲν τὸν ἀφήνει, ἀλλὰ τὸν πολεμᾶ καὶ πολλὲς φορὲς τὸν πηγαίνει ἀπὸ τὰ δεξιὰ καὶ τὸν ἀνεβάζει στὰ ὑψηλὰ καὶ ἀπ’ ἐκεῖ τὸν κρημνίζει, ὅπως ἐκρημνίσθη καὶ ὁ ἑαυτός του. Δι’ αὐτὸ προσοχὴ μεγάλη χρειάζεται, καὶ προσευχὴ ἀδιάλειπτος καὶ ταπείνωσις· διότι ὅπου ὑπάρχει ταπείνωσις ἐκεῖ δὲν ἠμπορεῖ ὁ Σατανᾶς, ὅσας τέχνας καὶ νὰ μεταχειρισθῇ. Τὰς συντρίβει ἡ ταπείνωσις...
Δύο πτέρυγες εἶναι διὰ νὰ πετάξη κανείς, ὅπως ἔλεγεν ὁ προφητάναξ Δαβὶδ· Ποιός θὰ μοῦ δώσει πτέρυγας διὰ νὰ πετάξω, ὅπως ἡ περιστερὰ καὶ φθάσω εἰς τὴν ἀνάπαυσιν! Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωσις. Μόνον αὐτὰ τὰ δύο νὰ παρακαλοῦμε, καὶ ὁ Θεός, ποὺ εἶναι φιλάγαθος καὶ οἰκτίρμων, θὰ μᾶς σώση. Ὄχι κατὰ τὰ ἔργα μας, ἀλλὰ κατὰ τὸ ἔλεός Του τὸ ἀμέτρητον...
***
...Βοήθεια διὰ τὸν σαρκικὸν πόλεμον δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀναγκαιοτέρα, ὠφελιμοτέρα, καὶ μεγαλυτέρα, ὅσον ἡ ἀδειάλειπτος προσευχή, ἡ νοερά, ἡ λεγομένη μετ’ εὐλαβείας, πίστεως καὶ κατανύξεως. Δι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλει· «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», διὰ νὰ μᾶς προφυλάξη ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὰ πυρφόρα βέλη τοῦ πονηροῦ, τὰ καθ’ ἡμῶν διαρκῶς κινούμενα. Ὅποιος ἀδιαλείπτως προσεύχεται καὶ αἰσθάνεται μὲ ποῖον ὁμιλεῖ τὴν στιγμὴν ἐκείνην, δὲν πλησιάζει ὁ ἐχθρὸς· φοβεῖται…
***
...Ἡμεῖς τὰ ἔχουμε καλὰ μὲ ὅλους, ἀκόμη καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ μᾶς μισοῦν καὶ ἐχθρεύονται, ποὺ μᾶς ὑβρίζουν, κατηγοροῦν καὶ ἀδικοῦν. Μόνο μὲ τὸν διάβολον δὲν τὰ ἔχομε καλά, ἀλλ’ οὔτε καὶ θὰ ἀγαπήσωμε ποτέ, διότι, καὶ ἐὰν εὑρίσκωνται ἄνθρωποι τυχὸν νὰ μᾶς μισοῦν, ἢ ἀδικοῦν ἢ ψευδῶς κατηγοροῦν, δὲν πταίουν αὐτοί, πταίει ὁ διάβολος ποὺ τοὺς παρακινεῖ. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ ρίπτωμεν ὅλο τὸ βάρος καὶ τὴν αἰτίαν εἰς τὸν διάβολον, πταίουν καὶ οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀκοῦν, ἀλλ’ ἡμεῖς ὀφείλομεν πάντας νὰ ἀγαπῶμεν, μόνον τὸν διάβολον νὰ μισῶμεν, ὡς αἴτιον καὶ ἀφορμὴν πάντων τῶν κακῶν...
***
...Ἡ αἰτία ποὺ ἁμαρτάνουν οἱ ἄνθρωποι εἶναι, διότι δὲν ἐνθυμοῦνται τὸν θάνατον καθὼς πρέπει. Ὁ σοφὸς Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος λέγει ὅτι ὁ διάβολος προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπον νὰ βγάλη ἀπὸ τὸν νοὺν τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἔννοιαν τοῦ θανάτου· γεμίζει τὸν νοὺν τοῦ ἀνθρώπου μὲ ἐνθυμήσεις ἀνωφελεῖς καὶ βλαβερὰς· ὅλον τὸν κόσμον δίδει εἰς τὸν ἄνθρωπον μόνον νὰ μὴ σκέπτεται, νὰ μὴ ἐνθυμῆται τὸν θάνατον καὶ νὰ μὴ τὸν στοχάζεται κατὰ βάθος. Πρέπει νὰ σκεφθῶμεν πὼς θὰ ἀποθάνωμεν, καλῶς ἢ κακῶς; Ἕτοιμοι ἢ ἀνέτοιμοι; Ὅσοι φοβούμεθα τὸν θάνατον εἶναι διότι δὲν ἀγαπήσαμεν τὸν Θεὸν καθὼς πρέπει καὶ διότι δὲν ἔτρωσεν τὴν καρδίαν μας ὁ πόθος τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Οὐρανίων καὶ αἰωνίων ἀγαθῶν. Τὸν φοβούμεθα, διότι δὲν ἐπιστεύσαμεν ὅτι ἀποθνήσκοντες μεταβαίνομεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, τὴν παντοτινὴν καὶ ἀνώλεθρον Οὐράνιον πατρίδα.
***
...Μεταξὺ τῶν πολλῶν πληγῶν καὶ μαστίγων, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, μία μάστιξ εἶναι καὶ ὁ πνευματικὸς λιμός... Ὅτι κάμνει εἰς τὸ σῶμα ὁ ὑλικὸς ἄρτος, τὸ ὅμοιον καμνει εἰς τὴν ψυχὴν ὁ πνευματικὸς ἄρτος. Τὸ σῶμα χωρὶς τὸν ἄρτον ἀποθνήσκει. Τὸν πνευματικὸν ἄνθρωπον οἱ πλεῖστοι τῶν σημερινῶν διδασκάλων καὶ κηρύκων ὀν διαστρέφουν. Καὶ ἐξ ὑμῶν προεῖπεν ὁ Θεοκήρυξ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα· ἐξ ὑμῶν των διαδόχων ἡμῶν τῶν Ἀποστόλων. Εἰς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, τὴν διδασκαλίαν οἱ πλεῖστοι, ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων, χύνουν τὸ δηλητήριον καὶ δηλητηριάζουν πολλῶν πιστῶν τὰς ψυχὰς μὲ τὰς νεωτέρας διδασκαλίας, τὰς ὁποίας εἰσαγάγουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ... Προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν σημερινῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων. Μὴ σαλευθῆτε, ἀλλ’ ἐμένετε στέρεοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τὰς ἱερὰς παραδόσεις, διὰ νὰ λάβετε ὡς μισθὸν τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Τοὺς λαλοῦντας διεστραμμένα καὶ πολεμοῦντας τὴν ὀρθόδοξον πίστιν, ἐναντιουμένους δὲ εἰς τὰς Ἀποστολικὰς καὶ Πατερικὰς παραδόσεις, ὁ Κύριος θὰ διασκορπίσει καὶ θὰ συντρίψει ὡς σκεύη κεραμέως.
***
Ἡ πίστις ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸν φόβον. Εἰς ποῖον φόβον! Νὰ φοβᾶται τὴν ἁμαρτίαν. Νὰ φοβᾶται νὰ μὴ λυπήσει τὸν Θεόν. Ὁ φοβούμενος ταπεινοῦται. Γίνεται ταπεινός, καὶ ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ταπεινός, σ’ αὐτὸν κατοικεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. «Ἐπὶ τίνα, γάρ, ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἢ ἐπὶ τὸν πρᾶον καὶ ταπεινόν, καὶ ἡσύχιον, καὶ τρέμοντά μου τοὺς λόγους;». Ὅταν ταπεινούμεθα, τότε θὰ κατοικήσει ὁ Θεὸς μέσα μας. Ὁ ταπεινούμενος πραύνεται. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ταπείνωσιν αὐτὸς γίνεται πρᾶος, ἄκακος, μιμεῖται τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος λέγει· «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τὴ καρδία καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν».
***
Ἐπειδὴ ἔχουμε ἔλλειψη ἀπὸ τὴν καθαρὴ ἀγάπη, ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη, ἀπὸ τὴν προθυμία καὶ τὶς λοιπὲς ἀρετές, στερούμεθα ἀπὸ τὰ οὐράνια χαρίσματα. Ἂς μετανοήσουμε καὶ ἂς γίνουμε μιμηταὶ τῶν ἀξιομακαρίστων Ἁγίων καὶ Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.
***
Ἡ ἀγάπη ἔχει ὀφθαλμοὺς καὶ διαπερνᾶ βουνὰ καὶ πελάγη καὶ ἠπείρους καὶ φθάνει ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό. Ὅποιος ἔχει ὀφθαλμοὺς πνευματικούς, ἐκεῖνος βλέπει καλὰ καὶ καθαρά. Ὅποιος ἔχει μόνο σωματικούς, βλέπει μόνο μὲ τὸ σῶμα καὶ κοντά.
***
Πολλὴ καὶ μεγάλη ἀκαθαρσία εἰς τοὺς δρόμους, εἰς τὴν ἀγοράν, εἰς τὴν γῆν, εἰς τὴν θάλασσαν, ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς Ναοὺς ἀπὸ μερικοὺς κληρικοὺς βλέπει κανεὶς καὶ δὲν ὑπάρχει τόπος καθαρός. Μόνον εἰς ὀλίγους ἐκλεκτοὺς λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἔμειναν καθαροί, διότι ἀγάπησαν τὸν Θεὸν καὶ ἐφύλαξαν τὰς ἐντολάς Του. Αὐτοὺς ὁ Κύριος, κατὰ τὸν Προφητάνακτα Δαβίδ, θὰ φυλάξη. «Φυλάσσει Κύριος πάντας τους ἀγαπῶντας Αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολοθρεύσει» (Ψάλμ. 144,20)...
***
Ἐὰν οἱ Χριστιανοὶ διάβαζαν τὸ Εὐαγγέλιον θὰ εἶχαν ἀναμεταξύ τους ἀγάπη, δὲν θὰ γίνονταν ἀδελφοκτόνοι, δὲν θὰ ἦσαν προσηλωμένοι στὰ γήινα, δὲν θὰ ἦσαν ἅρπαγες καὶ πλεονέκτες, ἀλλὰ θὰ ἐθησαύριζαν στοὺς οὐρανούς. Θὰ ἦσαν ἐλεήμονες, συμπαθεῖς, ἐπιεικεῖς, πρᾶοι, ἀνεξίκακοι. Δὲν θὰ ἐφρόντιζαν μόνον γιὰ τὸ ἴδιο συμφέρον, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ συμφέρον τῶν ἀδελφῶν τους.
Ἐὰν οἱ γυναῖκες διάβαζαν τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, τὸν Ἀπόστολο Πέτρο, τοὺς θείους Διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι παραγγέλουν, ὅτι οἱ γυναῖκες πρέπει νὰ ἐνδύωνται σεμνὰ καὶ τὴν κεφαλὴ νὰ ἔχουν σκεπασμένη, δὲν θὰ ντύνονταν μὲ τὴν ἄσεμνη, σατανικὴ καὶ σκανδαλωδέστατη ἐνδυμασία μὲ τὴν ὁποία σήμερα ντύνονται ξεγυμνωμένες τελείως τὰ χέρια καὶ τὰ στήθη, χωρὶς νὰ ντρέπωνται τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸν Θεὸ μὴ φοβούμενες.
Ἐὰν διάβαζαν τὶς Γραφὲς οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ βλασφημοῦσαν τὸν Θεόν, ἀλλὰ θὰ Τὸν δοξολογοῦσαν. Οἱ μικροὶ θὰ σέβονταν τοὺς μεγάλους καὶ οἱ μεγάλοι θὰ ἀγαποῦσαν τους μικρότερους. Ἐὰν διάβαζαν οἱ ἄνθρωποι τὶς Γραφὲς οἱ γονεῖς θὰ παιδαγωγοῦσαν καὶ θὰ δίδασκαν τὰ παιδιά τους· τὰ δὲ παιδιά τους θὰ ὑπάκουαν τοὺς γονεῖς.
Ἐὰν ἐγὼ δὲν ἀνεγίνωσκον, ἔλεγε ἕνας φιλόσοφος, θὰ ἤμουν ὁ κάκιστος τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ χριστιανοί, ἐπειδὴ δὲν διαβάζουμε τὶς θεῖες Γραφές, γίναμε κακοῦργοι, ἀδελφοκτόνοι, παράφρονες. Καὶ πῶς δὲν εἶναι παράφρονες οἱ γυναῖκες ποὺ περπατοῦν στοὺς δρόμους καὶ μπαίνουν καὶ μέσα στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ σχεδὸν γυμνές...; Ὄχι μόνον αὐτὲς εἶναι παράφρονες, ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς ποὺ τὶς ἐπιτρέπουν ἔτσι νὰ ντύνωνται. Πῶς δὲν εἶναι παράφρονες ἐκεῖνοι ποὺ βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ποιητοῦ καὶ Πλάστου καὶ Χορηγοῦ ὅλων τῶν ἀγαθῶν, Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος τὸ αἷμα Του ἔχυσε γιὰ νὰ μᾶς ἐξαγόραση;
***
Ἐνόμισαν οἱ μάταιοι σαρκικοὶ ἄνθρωποι ὅτι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπὸ τὰ καλὰ ἤθη καὶ τὶς ἀρετές, μόνο μὲ τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιδείξεις, μὲ τὶς ἀνωφελεῖς τελετὲς στὶς ὁποῖες γίνεται κακὴ σπατάλη ἑκατομμυρίων, καὶ μὲ κούφια λόγια, πὼς θὰ ἀνώρθωναν τὸ ἔθνος, ἀλλὰ πλανήθηκαν. Δὲν μελέτησαν, δὲν ἄκουσαν ὅτι· οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀπολοῦνται. Ξεριζώθηκαν διότι δὲν ἦταν φυτεία τοῦ Θεοῦ. Τὸ Ἔθνος γιὰ νὰ ἀνορθωθεῖ πρέπει νὰ ἀναγεννηθεῖ ἠθικά, νὰ παύση ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ παραλυσία τῶν ἠθῶν, νὰ παύση ἡ κακοήθεια καὶ ἡ ἁμαρτία, νὰ παύση ἡ ἀδικία, ἡ πλεονεξία, ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ βλασφημία.
***
Ἡ πραγματική, παιδιά μου εὐτυχία δὲν εἶναι οὔτε τὰ ἀξιώματα οὔτε αἱ ἀναπαύσεις τοῦ σώματος. Ἡ πραγματικὴ εὐτυχία εἶναι ἡ ἀρετή. Καὶ ὅσοι ἀγωνίζονται νὰ ἀποκτήσουν τὰς ἀρετάς, νὰ ποιήσουν τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ εἶναι οἱ πραγματικῶς εὐτυχεῖς.
***
Ἡ ἀγάπη πρέπει νὰ ριζώση εἰς τὰς καρδίας μας καὶ θὰ ριζώση ὅταν ἐνθυμούμεθα πάντοτε τὸν Θεὸν εἴτε περιπατοῦμεν εἴτε ἐργαζόμεθα εἴτε εὑρισκόμεθα ἐπὶ τῆς κλίνης πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ ὕπνον, νὰ μὴν λείπη ἡ ἐνθύμησις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐχή. Ἔτσι θὰ εἶναι ὁ Θεὸς μαζί μας πάντοτε καὶ ἐδῶ εἰς τὴν πρόσκαιρον ζωὴν καὶ εἰς τὴν αἰώνιον θὰ μᾶς πάρη μαζί Του.
***
Κατὰ τὴν Δευτέραν Παρουσίαν θὰ μᾶς ἐξετάση ὁ Κύριος ἐὰν ἐποιήσαμεν ἔργα τῆς πίστεως, τῆς πρὸς Αὐτὸν καὶ τὸν πλησίον ἀγάπης, ἐὰν δηλαδὴ ἠγαπήσαμεν τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς ἐλεήσαμεν. Δὲν θὰ μᾶς ἐρωτήση ποῖον ἡμερολόγιον ἐφυλάξαμεν. Οἱ Ἅγιοι Πάντες δὲν ἡγίασαν διότι ἐφύλαξαν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον, ἀλλὰ διότι ἐπίστευσαν καὶ ἠγάπησαν τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον των ὡς ἑαυτούς.
***
Μὲ τὸ «πετραχήλι», μὲ τοὺς ἐξορκισμούς, μὲ τὸ νὰ κρατῆτε τὰ ἅγια Μυστήρια, μὲ σταυρούς, μὲ εὐαγγέλια, μὲ προσευχάς, δὲν φοβεῖται ὁ σατανᾶς. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν φοβεῖ, τὸν καίει, τὸν ἀπομακρύνει, τὸν διώκει, εἶναι ἡ ταπείνωσις.
***
Ἡ αἰτία ποὺ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν ἁμαρτίαν εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἐὰν εἶχον ταπείνωσιν, δὲ θὰ ἡμάρτανον.
***
...Ὅπως ὁ Θεὸς σὲ ὑπομένει, σὲ ἀνέχεται, νὰ ὑπομένεις καὶ σὺ τὸ παιδί σου. Ἔχεις καθῆκον νὰ τὸ συμβουλεύης, ὄχι ὅμως μὲ ταραχὴν καὶ μὲ θυμόν, ἀλλὰ μὲ τρόπον ἤρεμον καὶ γαλήνιον. Ἐὰν δὲν σὲ ἀκούη ἐκεῖνο ἔχει ὅλην τὴν εὐθύνην. Σὺ τότε νὰ παρακαλῇς τὸν Θεὸν νὰ τὸ φωτίση καὶ ὀδηγήση εἰς τὴν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν του.
***
..Λοιπὸν οὔτε ἐγώ, οὔτε σύ, οὔτε ἄλλος τὶς ἔχομεν δικαίωμα νὰ κρίνωμεν βασιλεῖς, ἀρχιερεῖς, κληρικούς, λαϊκούς, μικρούς, μεγάλους, ἄνδρας, γυναίκας. Ἐὰν παρεκτρέπονται νὰ τοὺς ἐλέγχομεν, ὄχι μὲ ὕβρεις, μὲ θυμὸν ἢ ταραχήν, ἀλλὰ μὲ πραότητα, ἀγάπην καὶ τρόπον εὐγενικόν, νὰ τοὺς ὑποδεικνύωμε τὸ ὀρθόν, τὸ δίκαιον, τὸ καλόν, καὶ νὰ εὐχώμεθα νὰ τοὺς δώση ὁ Θεὸς φώτισιν καὶ μετάνοιαν. Αὐτὸ δὲν εἶναι κατάκρισις, ἀλλ’ εἶναι συμβουλή, νουθεσία, εἶναι ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη διὰ νὰ τοὺς ὠφελήσωμεν. Ὅταν ὅμως ξεσπῶμεν εἰς θυμόν, ὀργήν, ταραχήν, ὕβρεις, κατάρας, ἀναθέματα, κακίαν, φανερώνουμε τὰ ἁμαρτήματά των καὶ εἰς ἄλλους ποὺ δὲν τὰ γνωρίζουν, τὰ διασαλπίζουμε, τὰ δημοσιεύουμε μὲ πάθος καὶ κακίαν, τότε ὄχι μόνον κατάκρισις εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἔλλειψις ἀγάπης καὶ μνησικακία. Τὸ καλὸν οὐκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται... Ὁ καλὸς τρόπος πολλὲς φορὲς καὶ τὸν κακὸν τὸν κάμνει καλόν, ἐνῷ ὁ κακὸς τρόπος καὶ τὸν καλὸν τὸν κάμνει κακόν.
***
...Οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων ὀφθαλμοὺς ἔχουν καὶ δὲν βλέπουν, αὐτιὰ ἔχουν καὶ δὲν ἀκούουν. Σήμερον ἐκπληροῦται τὸ τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως προφητικὸν λόγιον· «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι» Ἄποκαλ. 22,11). Καιροὶ χαλεποὶ καὶ ἡμέραι πονηραί. Ὁ σώζων σωζέτω ἑαυτόν, καὶ μέγας κληθήσεται. Ἐὰν σώση καὶ ἄλλους κληθήσεται μέγιστος...
***
Ἡ γνώμη μου ὡς πρὸς τὰ τῆς συντελείας εἶναι οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου· «Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν οὐδὲ οἱ Ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν εἰ μὴ ὁ Πατήρ μου μόνος... Καὶ οὐχὶ ὑμῶν ἐστὶ γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὕς ὁ Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ...». Εἰς ταῦτα βασιζόμενοι οἱ θεοφόροι Πατέρες ἡμῶν δὲν ἐπεχείρουν νὰ ἑρμηνεύσουν ἢ νὰ γράψουν πότε θὰ γίνη ἡ συντέλεια τοῦ αἰῶνος· ὅσοι δὲ ἐπεχείρησαν (καὶ ὀρθόδοξοι ὄντες ἐπλανήθησαν) εἰς τὴν ἑρμηνείαν τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ εἰς τοὺς ἀριθμοὺς καὶ εἰς τὴν ἀκρίβειαν τῆς ἡμέρας τῆς συντελείας. Τὸ ἀσφαλέστερον ἀπὸ ὅλα εἶναι νὰ φροντίζωμεν νὰ μὴν ἁμαρτάνωμεν, καί, ἐὰν ὡς ἄνθρωποι ἁμαρτάνωμεν, εὐθὺς νὰ μετανοῶμεν καὶ ἐξομολογούμεθα τὰς ἁμαρτίας μας καὶ νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι, διότι δὲν γνωρίζομεν τὴν στιγμὴν οὐδὲ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου...
***
...Ἀποφεύγετε ὅσον τὸ δυνατὸν τὴν κατάκρισιν. Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε, τὸ «μὴ κρίνετε καὶ οὐ μὴ κριθῆτε»· ὠσαύτως τὰς ψευδολογίας, διότι ἀπολεῖ Κύριος πάντας τους λαλοῦντας τὸ ψεῦδος· ἐπίσης τὸν θυμόν, ἐπειδὴ ἐν καρδίαις πραέων ἀναπαύσεται πνεῦμα Κυρίου, καρδία δὲ θυμώδους καθέδρα διαβόλου· ὁμοίως νὰ ἀποφεύγετε καὶ τὸν φθόνον, διότι ὁ ἔχων ἴχνος φθόνου ἀλλότριος θὰ εἶναι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Νὰ περιορίζης τὰς αἰσθήσεις σου καὶ ἰδίως τὴν ὅρασιν ἀπὸ περιέργειαν, τὴν δὲ γαστέρα νὰ μὴ τῆς δίδης ὅτι ζητᾶ καὶ θέλη, ἀλλ’ ὅτι εἶναι χρεία. Εἰς τὰς προσευχὰς νῆφε καὶ ἀναλογίζου ὅτι τὴν ὥραν ἐκείνην παρίστασαι ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Θεοῦ καὶ συνομιλεῖς μετ’ αὐτοῦ...
***
Τὰς ἀσθενείας τοῦ σώματος δὲν τὰς θεραπεύει ὅλας ὁ ἰατρός, διότι ὑπάρχουν καὶ ἀσθένειαι ἀθεράπευτοι, ἐνῷ τὰς ἀσθενείας τῆς ψυχῆς ὅλας τὰς θεραπεύει ὁ πνευματικὸς ἰατρὸς εὐκόλως, συντόμως καὶ χωρὶς χρήματα, ἀρκεῖ νὰ τὰς ὁμολογήση ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ νὰ μετανοήση. Τότε αὐτοστιγμεὶ θεραπεύεται καὶ ἀπὸ ἁμαρτωλὸς γίνεται δίκαιος... Σὲ συμβουλεύω ὅπως διὰ τὸν ἰατρὸν τοῦ σώματος φροντίζης νὰ εὔρης τον καταλληλότερον, τοῦτον ποίησον καὶ διὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ πνευματικοῦ...
***
...Τρία πράγματα ἀναγκαῖα καὶ ψυχωφελῆ σᾶς νουθετῶ, ὡς τέκνα μου ἀγαπητά, νὰ προσέξετε καὶ νὰ φυλάξετε. Πρῶτον ὑπομονὴν μεγάλην· δεύτερον πίστιν ὀρθόδοξον, θερμὴν καὶ ἀκλόνητον, μὲ θάρρος ἀνδρείαν καὶ μεγαλοψυχίαν, καὶ τρίτον, περισσότερον ἀπὸ ὅλα ἀγάπην ὁλόψυχον καὶ ὁλοκάρδιον πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἀγάπην πρὸς τὸν πλησίον, ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς ἐχθρούς.
***
..Δὲν εἶναι ἁμαρτία νὰ παρακαλῇ κανεὶς τὸν Θεὸν νὰ ἀποθάνη, νὰ τὸν πάρη ὁ Θεὸς μαζί του εἰς τὸν Παράδεισον. Ἁμαρτία εἶναι, ὅταν δὲν ἔχη κανεὶς ὑπομονὴν καὶ γογγύζη καὶ παραπονεῖται κατὰ τοῦ Θεοῦ.
***
...Ὡς φαίνεται ὁ μυστικὸς καὶ ὕπουλος πόλεμος τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῶν ὑπηρετῶν αὐτοῦ Ἐβραιο-μασώνων σήμερον καθίσταται ἐμφανὴς κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἰδίως κατὰ τοῦ τελευταίου τείχους τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἁγίου Ὅρους. Πλησιάζει, ἔφθασε ἡ συντέλεια τοῦ παρόντος ἀπατεῶνος αἰῶνος. Ἂς μετανοήσωμεν καὶ ἂς εἴμεθα ἕτοιμοι, ὅτι οὐ γινώσκομεν ποίαν ὥραν ὁ Κύριος καὶ ὁ θάνατος ἔρχεται. Ἔρχεται ὁ Βασιλεὺς ὁ κραταιὸς ὁ ἰσχυρὸς καὶ δυνατὸς ἐν πολέμοις, ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης νὰ συντρίψη καὶ ἐπωλέση τὸν ἀνίσχυρον ἄρχοντα τοῦ σκότους καὶ τοὺς δούλους καὶ ὑπηρέτας αὐτοῦ. Θαρσεῖτε!
***
Νὰ προσέχετε, ὅταν κάνετε κάποιο καλὸ ἢ κάποια ἀρετή, νηστεία, προσευχή, ἀγρυπνία, ἐλεημοσύνη, νὰ μὴν ὑπερηφανεύσεστε σὰν τὸν Φαρισαῖο, ὅτι τὸ ἐκάματε μόνοι σας, μὲ τὴν δύναμή σας, μὲ τὴν θέλησή σας... Νὰ λέγετε: Ὄχι ἐμεῖς, ἀλλὰ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ!
***
Ὁ Πανυπεράγαθος Θεός καί Οὐράνιος Πατέρας μας, μεταξύ τῶν ἀπείρων καί μεγάλων δωρεῶν πού ἀξίωσε ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, μᾶς ἀξίωσε καί αὐτῆς τῆς μεγίστης Χάριτος, τό νά ἔχουμε τήν Παναγίαν Θεοτόκον, τήν Μητέρα Αυτοῦ, βοήθεια καί σκέπη, προστασία καί μεσίτρια πρός Αὐτόν.
Νά τήν ἔχουμε βοηθό στίς θλίψεις, τίς ἀσθένειες, τίς ἀνάγκες, τίς στενοχώριες καί στούς κινδύνους. Νά τήν ἔχουμε ὡς μητέρα μας φιλόστοργο πνευματική· καί εἶναι ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀληθῶς καί μητέρα ὄλων μας καί ὅλων τῶν Χριστιανῶν…
Μᾶς ἔδωσε τήν Παναγίαν Μητέρα Του, τήν ἁγνήν καί ἄμωμον, τήν ἁγιωτέραν καί ἀνωτέραν πάντων, γιά νά τήν ἔχουμε ὡς μητέρα μας καί ὡς βοηθό σέ ὅλες τίς θλίψεις, ἀνάγκες καί περιστάσεις, διότι ἔχει τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
– Ἴσως ὅμως μοῦ πεῖτε, ὅτι ἐμεῖς ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγίαν βοήθεια καί δέν παίρνουμε, κάνουμε παρακλήσεις γιά τήν εἰρήνη καί δέν μᾶς ἀκούει, τήν παρακαλοῦμε νά μᾶς θεραπεύση τούς πόνους, τίς ἀσθένειές μας καί μᾶς ἀπαλλάξη ἀπό τούς κινδύνους, τίς στερήσεις τίς θλίψεις, ἀλλά καμία βοήθεια δέν βλέπουμε. Ποιά ἡ αἰτία, πού δέν μᾶς ἀκούει ἡ Παναγία καί δέν μᾶς βοηθεῖ;
– Ἡ αἰτία προέρχεται ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους, διότι τήν βλασφημοῦμε. Τήν ἐπικαλούμεθα μόνον σέ καιρό ἀνάγκης καί κινδύνου καί κατόπιν τήν βλασφημοῦμε. Ὅπου καί νά σταματήση κανείς ἀκούει νά βλασφημοῦν τήν Παναγία, τόν Χριστόν, τόν Σταυρόν…
Πηγαίνω στή θάλασσα ἀκούω τούς πλοιάρχους καί τούς ναῦτες, ἐπειδή ὁ καιρός δέν εἶναι καλός, νά βλασφημοῦν Ἀκούω τούς ψαράδες καί τούς βοηθούς τους, ὅταν δέν πιάνουν ψάρια ἤ καί γιά παραμικρή αἰτία, νά βλασφημοῦν τήν Παναγία.
Πηγαίνω στά χωράφια καί ἐκεῖ ἀκοῦς, τούς χωρικούς, τούς βοσκούς, νά βλασφημοῦν τήν Παναγία.
Πηγαίνω στίς πόλεις καί ἐκεῖ ἀκούω ἀπό τήν κατώτερη τάξη μέχρι τήν ἀνώτερη τάξη τῶν διανοουμένων καί ἐπιστημόνων καί ἀπό τόν κατώτερο στρατιωτῶν μέχρι τόν ἀνώτερον στρατηγόν νά βλασφημοῦν τήν Παναγία.
Ἄρχισαν νά μαθαίνουν νά βλασφημοῦν ἀκόμη καί γυναῖκες καί μικρά παιδιά τήν Παναγία…
***
Σᾶς συμβουλεύω, ὡς πνευματικὸς πατήρ, νὰ ἐνθυμεῖσθε πάντοτε τὸν Θεό, τὴν Παναγία, νὰ φυλᾶτε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀποφεύγετε κάθε κακό, κάθε ἁμαρτία, καὶ νὰ πράττετε κάθε ἀγαθὸ καὶ κάθε ἀρετή. Καὶ ὅταν πράττετε τὸ ἀγαθὸ καὶ ἀγαπᾶτε τὸ Θεὸ θὰ σᾶς φυλάττει καὶ ὁ Θεὸς καὶ θὰ σᾶς προστατεύει. Μείνετε εἰς τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ μένει καὶ ὁ Θεὸς μαζί σας.
***
Σωθῆτε ἀπὸ τῆς σημερινῆς γενεᾶς τῆς σκολιὰς καὶ διεστραμμένης, τῆς διεφθαρμένης καὶ πονηρᾶς.