(Ἡ ἐν λόγῳ χειρόγραφος ἐξομολόγησις εὑρέθη εἰς τὸ ἀρχεῖον τοῦ ἀειμνήστου ὁσίου Γέροντος Φιλοθέου, καὶ ἐγένετο ὑπὸ τοῦ ἰδίου ἐν ἔτει 1908 περίπου. Τὴν δημοσιεύομεν ὡς πρόξενον ψυχικῆς ὠφελείας εἰς τὰ πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα καὶ πάντα καλοπροαίρετον ἀναγνώστην.)
1. Δὲν ἀγαπῶ τὸν Θεὸν μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν, τὴν καρδίαν καὶ τὴν διάνοιαν. Δὲν ἔχω τελείαν ὑπακοὴν εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ τὰς ἐντολάς του. Δὲν φυλάττω τὰς ὑποσχέσεις τὰς ὁποίας ἔδωσα ἐν τῷ βαπτίσματι καὶ ἐν τῷ Ἁγίῳ σχήματι) ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἀνθρώπων.
2. Δὲν προσεύχομαι καὶ δὲν ἀναγιγνώσκω μὲ προσοχήν. Εἰς τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας καὶ ἀγρυπνίας, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν φρικτὴν ὥραν τῆς Θείας Λειτουργίας, ἵσταμαι χωρὶς φόβον, προσοχὴν καὶ εὐλάβειαν, πολλάκις δὲ ἔχω ἀπρεπεῖς, αἰσχρούς, ἀκαθάρτους καὶ βλάσφημους λογισμούς.
3. Δὲν ἔχω μετάνοιαν ἀληθινήν, γνησίαν, εἰλικρινῆ, οὔτε πένθος, οὔτε δάκρυα. Δὲν ἐξομολογοῦμαι καθαρὰ καὶ μὲ συντριβὴν καρδίας, οὔτε ἔχω συναίσθησιν ὅτι ἐξομολογούμενος καὶ παριστάμενος ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρὸς παρίσταμαι καὶ ἐξομολογοῦμαι ἐνώπιον τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, ὅστις εἶναι πανταχοῦ παρὼν καὶ γινώσκει τὰ πάντα, τοὺς διαλογισμοὺς καὶ τὰ βάθη τῆς καρδίας ἑκάστου.
4. Εἰς τὸ μυστήριον τῆς Θείας Κοινωνίας προσέρχομαι ἀναξίως, ἄνευ τῆς πρεπούσης ἑτοιμασίας, ἄνευ συναισθήσεως ἄνευ φόβο Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης.
5. Δὲν ἀγαπῶ τον πλησίον μου καθὼς ἀγαπῶ τὸν ἑαυτόν μου κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου.
6. Δὲν ἔχω ἀγάπην οὔτε τὸν πρέποντα σεβασμὸ εἰς τὸν Πνευματικόν μου Πατέρα καὶ τοὺς προεστῶτας δὲν ἔχω τελείαν ὑπακοὴν οὔτε ἐγκοπὴν θελήματός ὡς ὑπεσχέθην ἐν τῷ Ἀγγελικῷ σχήματι.
7. Εἶμαι ὑπερήφανος, ἀντίλογος, κενόδοξος, ἀνθρωπάρεσκος, φίλαυτος, φλύαρος, ἀργολογῶ, πολυλογῶ, ἀστεΐζομαι, γελῶ καταλαλῶ, κατακρίνω, κατηγορῶ, ψεύδομαι, συκοφαντῶ, θυμώνω, ὀργίζομαι μνησικακῶ.
8. Δὲν ἔχω ἐγκράτειαν, ὑπομονήν, πραότητα, ταπείνωσιν. Εἶμαι κοιλιόδουλος, γαστρίμαργος, λαθροφάγος, ἰδιόρρυθμος, ἀκατάστατος.
9. Ἁμαρτάνω μὲ ὅλας μου τὰς αἰσθήσεις μὲ τὴν ὅρασιν, μὲ τὴν ἀκοήν, μὲ τὴν γεῦσιν, μὲ τὴν ὄσφρησιν, καὶ μὲ τὴν ἀφήν.
10. Ἁμαρτάνω ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ, ἑκουσίως καὶ ἀκουσίως, ἐν γνώσει καὶ ἀγνοία, μὲ τὸν νοῦν καὶ τὴ διάνοιαν, εἶμαι ἀμελὴς καὶ ὀκνηρὸς καὶ ἐκ τῆς ἀμελείας καὶ ραθυμίας μου, ἔχω πολλάκις κακὰς καὶ αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας, ἀτόπους αἰσχρούς, ρυπαρούς, ἀκαθάρτους, ὑπερήφανους καὶ βλάσφημους λογισμούς.
Ταύτας τὰς ἁμαρτίας τὰς ὁποίας ἐξομολογήθην, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον σου Πνευματικὲ μοὶ Πάτερ καὶ δι’ ἄλλας ἀναριθμήτους τὰς ὁποίας ἔπραξα καὶ ἀπὸ λήθην καὶ ἄγνοιαν παρέλειψα νὰ ἐξομολογηθῶ, ζητῶ παρὰ Θεοῦ καὶ σοῦ Πάτερ συγχώρησιν, καὶ τὸν πρέποντα κανόνα τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου