Φοβερὰ ὅρασις.

(Ἡ παροῦσα φοβερὰ ὅρασις ἔλαβε χώραν τὸν Ἰούνιον τοῦ 1970.)

 

Ἀναβὰς εἰς τὴν ὑψηλοτέραν κορυφὴν τῆς Πάρου «Ὁ Προφήτης Ἠλίας» καὶ τελέσας τὴν ἁγίαν ἑορτὴν τῶν Ἁγίων Πάντων ἐν τῷ Πανσέπτω Ἱερῷ Ναῷ Αὐτῶν, παρέμεινα μόνος μόνῳ Θεῷ, προσευχόμενος καί ἀναγινώσκων ἐκ τοῦ χειρογράφου βιβλίου «Ἐκλόγιον» λόγους ψυχωφελεῖς, τοὺς ὁποίους ἔγραψα τὴ ἐμοὶ χειρί, περὶ ἀγάπης Θεοῦ εἰς τὸ σωτήριον Πάθος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ περὶ Δευτέρας Παρουσίας.

Ἑσπέραν τινὰ μετὰ τὴν ἀκολουθίαν τοῦ Ἀποδείπνου, σταθείς ἔμπροσθεν τῆς ἁγίας εἰκόνος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐστοχάσθην την ἀθλιεστάτην, ἐλεεινοτάτην καὶ ἀξιοδάκρυτον κατάστασιν τῶν πολλῶν χριστιανῶν, λαοῦ καὶ κλήρου (ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων), καὶ ἰδίως τὰς δυσεβείς, αἰσχρᾶς καὶ βρωμεράς βλασφημίας, τὰς ὁποίας ἐξεμοῦν καὶ ἐκτοξεύουν πολλοὶ λεγόμενοι Χριστιανοί, ἀλλὰ τὴ ἀληθεία ὅμοιοι καὶ χειρότεροι τῶν παγκακίστων Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι σταυρώσαντες τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐβλασφήμουν Αὐτόν.

Γλυκύτατέ μοὶ Ἰησοῦ, πὼς ὑπομένεις καὶ σὲ ὑβρίζουν, σὲ βλασφημοῦν καὶ σὲ σταυρώνουν! Σὲ παρακαλῶ ἢ δῶσε εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς ἐμὲ καὶ εἰς ὅλους μας μετάνοιαν, διότι, ἂν δὲν εἴμεθα ὅλοι βλάσφημοι, εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοί, ἢ πάρε με, διὰ νὰ μὴν ἀκούω νὰ σὲ βλασφημοῦν καὶ νὰ μὴ δοκιμάσω καὶ ἐγὼ τήν μεγάλην ὀργὴν ποὺ ἑτοιμάζεις διὰ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας καὶ τῆς βλασφημίας.

Μετὰ τὴν προσευχὴν ἀνεκλήθην, ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα. Κατὰ τὸ μεσονύκτιον εἶδον τὸ κάτωθι φοβερὸν ὅραμα.

Εἶδον ἐν ὁράματι ὅτι εὑρέθην εἴκοσι μέτρα μακρὰν τοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Πάντων καὶ δέκα μέτρα μακρὰν καὶ δυτικῶς τοῦ Ναοῦ τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ. Ἤκουσα βροντὴν φοβερὰν ὡς βροντὴν χιλιάδων καὶ μυριάδων τηλεβόλων καὶ ἔμεινα ἔντρομος καὶ ὅλως τρέμων εἶπον: «ἡ Δευτέρα Παρουσία ἔφθασε». Καὶ ἀφοῦ παρῆλθε ὁ ἦχος τῆς βροντῆς, ἐκοίταξα πρὸς Ἀνατολὰς νὰ ἰδῶ καί, ἐνῷ ἐφανταζόμην ὅτι μὲ τὸν φοβερὸν ἦχον τῆς βροντῆς τίποτε δὲν θὰ ἔμενε εἰς τὴν θέσιν του, εἶδον πρῶτον τὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Πάντων. Περιεργάσθην, εἶδον ὅτι οὐδεμία βλάβην εἶχε πάθει· ἐκοίταξα τὴν αὐλὴν τοῦ Ναοῦ καὶ αὐτὴ ἦτο εἰς τὴν θέσιν της, κοιτάζω δεξιὰ ἀριστερά, ὅλα ἦσαν εἰς τὴν θέσιν των. Σηκώνω πρὸς τὰ ἄνω τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ τί νὰ ἴδω, ἄνωθεν τοῦ Ναοῦ εἶδον λίθους παμμεγέθεις, ὀγκώδεις, νὰ ἵστανται εἰς τὸν ἀέρα, ἕτοιμοι νὰ πέσουν. Ἐτρόμαξα περισσότερον ἀπὸ τὴν βροντὴν καὶ τρέμων ὅλος διελογιζόμην πὼς θὰ σωθῶ! Πρὸς στιγμὴν ἐσκέφθην νὰ ἔμβω εἰς τὸν πλησίον Ναὸν τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, ἀλλὰ πάλιν ἄλλη σκέψις μου εἶπε: «Τί θὰ κάμης! Μία μόνον πέτρα νὰ πέση θὰ συντρίψει τὴν στέγην καὶ θὰ λάβης ὀδυνηρὸν θάνατον». Μέγας φόβος καὶ τρόμος καὶ ἀγωνία θανάτου μὲ κατέλαβε, καὶ ἐπάνω εἰς τὸν φόβον καὶ τὴν ἀγωνίαν τοῦ θανάτου ἦλθον εἰς ἑαυτόν, ἐξύπνησα, εὑρέθην εἰς τὴν κλίνην μου, ἀλλὰ ὁ τρόμος καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ θανάτου μέχρι τῆς πρωΐας μὲ κατεῖχε, ἀλλὰ καὶ ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἀρκετὰς ἡμέρας. Τί νὰ ἦτο τὸ φαινόμενον; Τί ἄρα ἐσήμενε;

Κατέφυγον εἰς τὴν προσευχὴν καὶ διὰ τῆς προσευχῆς μοὶ ἀπεκαλύφθη ὅτι οἱ λίθοι οἱ παμεγγέθεις ἐσήμαινον καὶ σημαίνουν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ· τὸ ὅτι ἵσταντο ἄνω καὶ πλησίον τοῦ Ναοῦ σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία μὲ πάντας τοὺς Ἁγίους, διὰ τῶν θερμῶν πρεσβειῶν, ἱκεσιῶν καὶ δεήσεών των, δὲν ἀφήνουν νὰ πέση εἰς τὴν γῆν καὶ συντρίψη, ὡς σκεῦος κεραμέως, τοὺς ἁμαρτωλοὺς κατοίκους τῆς γῆς.

Ἐλαχιστότατος καὶ ἀναξιώτατος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ Ἱερομ. Φιλόθεος Καθηγούμενος Λογγοβάρδας Πάρου, Δυνάμει, βοηθεία καὶ χάριτι Θεοῦ ἄνευ τῆς ὁποίας   οὐδὲν δυνάμεθα ποιῆσαι.